Verhuizen tot de Hindoe tempel

Dit was een beetje een rommel week geworden, doordat we zijn verhuist naar een grote accommodatie. Nu wonen we met alle vrijwillers en de staf in één huis in plaats van drie verschillende. Ik denk dat het beter is nu, omdat alle huizen erg met elkaar optrokken. Het huis is alleen veel te luxe voor een vrijwillegersorganisatie. We hebben zelfs ons eigen zwembad!

Deze week was ook de week waarin de verjaardag van Nelson Mandela valt en de week waarin voor de vijfde keer Mandela day wordt gehouden. Mandela day houdt in dat iedereen op de wereld 67 minuten en goeie daad verricht en deze 67 minuten staat voor de 67 jaar dat Mandela voor vrijheid en gelijkheid vocht. 

Natuurlijk doen wij elke dag al vrijwilligerswerk, maar deze dag was extra speciaal. Wij hadden een dag georganiseerd voor alle kinderen die op de multiculturele school van Pacific Harbour zitten en deze dag stond in het teken van een schoon milieu en dit samen tot stand brengen. In Fiji is namelijk super veel zwerfafval en er wordt veel plastic gewoon in de natuur verbrand. We hebben met behulp van een hele speurtocht met opdrachten samen met alle kinderen een heleboel plastic opgeraapt. Verder hadden we verschillende presentatie gehouden over het nut van recyclen en we hadden een speciale gast. Ian Campbell project manager van het WWF Global shark campaign was gekomen om een presentatie te geven en hij was erg onder de indruk van ons shark conservation project, omdat wij niet alleen maar data bijhouden over de haaien populatie maar een hele cirkel rond maken van mangrove kwekerijen tot shark awareness. 

Doordat Nelson Mandela's verjaardag op een vrijdag viel hadden wij in plaats van vrijdag en zaterdag, donderdag en zaterdag vrij. 

Donderdag ging ik met een paar meisjes eerst naar Arts villages, een deel van Pacific Harbour, naar de Republic of cappuccino. Hier waren we eerder geweest om de speurtocht te organiseren en het rook daar zo lekker, dat we besloten daar echt nog eens heen te gaan. Na een super lekkere fruit smoothie en een taartje ben ik samen met Sara een hike gaan maken. Het idee was om naar watervallen, waar we nog niet waren geweest, te lopen. Eerst zou Vicky mee gaan. Zij was daar al een keer geweest, maar zij ging op het allerlaatst mee met een andere activiteit. Daardoor werd de hike wel een groter avontuur!

Sara en ik starten met een route beschrijving en verder een zonnebril en een bandana op ons hoofd, met als effect dat we net een tweeling leken. De hike was super mooi, dwars door het oerwoud over een boeren weggetje met een paar sight seeing points over Pacific Harbour en Beqa Island. Na een uur lopen waren we nog niet bij de watervallen, wat ons verbaasde omdat wij toch best aardig het tempo er in hadden en Vicky had het in een uur gelopen. Oke, toch maar vijftien minuten door lopen en toch nog steeds geen watervallen. Nog maar even doorlopen, want misschien zijn ze wel om het hoekje. Uiteindelijk hebben we de watervallen niet gevonden, omdat Diego, die de routebeschrijving had getekend, een vergissing gemaakt had tussen links en rechts. Ik ben dus niet de enige die deze stomme fouten maakt tussen links en rechts. Zonder de watervallen was het toch een super leuke en mooie dag geworden. 

Op de terug weg kwamen we Kyra, Remy en Lorenzo tegen. Zij wouden graag naar de watervallen lopen en hadden ook geen idee waar ze heen moesten, dus had de taxi chauffeur ze op precies dezelfde plaats als ons afgezet. Heel erg vonden zij dat ook niet. Uiteindelijk hebben wij met zijn vijven, naast de twee a drie uur dat wij al hadden gelopen, een andere wandeling gemaakt. Gewoon een weggetje in geslagen en gaan lopen door het oerwoud en door grasland waar we een traditionele hut vonden. We hebben daar meteen ideeën opgedaan om zo zelfde hut te bouwen op het strand waar we vaak zitten te wachten tijdens het haaien taggen. Uiteindelijk was onze hut toch wat anders geworden, maar onze hut mag er ook zijn. 

Vrijdag was dus de Neslon Mandela day en daarna ben ik met de bus naar Nandi vertrokken om Julia voor de laatste keer te zien. Julia heeft twee weken geleden het project verlaten om naar de Yasawa's te reizen, een bepaalde eilanden groep in Fiji, en gaat maandag weer terug naar huis. Het was zo leuk om Julia weer te zien en al haar verhalen te horen van haar rondreis.

Na geslapen te hebben in Bamboo hostel zijn we naar de lokale markt gegaan om wat te kopen voor de lunch. Deze keer hadden we een andere techniek dan zoeken naar brood, Nutella en bananenchips. Zoals Jos altijd zegt: ' Wanneer heb je voor het laatst iets voor het eerst gedaan'. Nou dat hebben wij vandaag gedaan. We hebben alleen maar dingen gekocht die we niet kenden. Allemaal kleine hapjes bij een Indisch karretje en breadfruit en starfruit. Ik kan je dit echt aanraden zo iets geks te doen, nu hebben we nieuwe lekkere dingen uitgevonden. Natuurlijk zitten er toch ook een paar minder lekkere dingen tussen, maar die moet je maar even over het hoofd zien. 

Na de lokale markt zijn we met de bus maar The garden of the sleeping giant gegaan. Dit is een botanische tuin met wel twee duizend verschillende orchideeën soorten, die ze daar voor het grootste deel zelf gekweekt hebben. Daarna zijn we naar een paar natuurlijke modder en warmtebronnen gelopen. Erg veel zin in warmtebronnen hadden we op het eind van de wandeling niet meer. Het was erg warm en we waren al nat van ons eigen zweet. 

Het is best apart dat de temperatuur zoveel verschilt op Viti Levu en hierdoor ook het landschap. Waar ik verblijf in Pacific Harbour is meer regen oerwoud door een groter percentage regen. In Nandi in het westen is het veel droger. Nandi heeft toch iets meer weg van Portugal en Frankrijk met de droge graslanden en rotsen. 

Uiteindelijk hebben we toch maar besloten om wel in de modder en warmte bronnen te gaan. Eerst besmeur je jezelf helemaal met modder en dit laat je opdrogen. In die periode koel je aardig af, dus daarna kijk je uit naar een warm bad. Na een paar warmtebronnen zat de modder nog steeds in onze oren, tussen onze tenen en in onze bikini's, maar het werd tijd om de bus te nemen die maar vier keer per dag naar deze plek gaat. Lopend naar de bus opstap plaats kwamen we een Australisch gezin met kleine kinderen tegen die ook naar de modder en warmtebronnen waren gegaan. Zij boden ons een rit aan terug naar Nadi en dat werd erg gezellig. In Nandi zijn Julia en ik naar de hindoe tempel gegaan en het Australische gezin terug naar hun appartement. 

In de Hindoe tempel waande ik me in het tropen museum in Amsterdam met alle decoraties en geschilderde plafons met honderden kleuren, patronen en goden. Dat is zo raar gevoel, eigenlijk zou het andersom moeten zijn. Daarna werd het tijd om afscheidt te nemen van Julia die nu toch echt weg ging en zelf terug in de bus te gaan om de volgende dag weer met het project te beginnen.