Onvergetelijke yoga

'Try, try it', uitnodigend keek hij ons aan of nee keek onze richting op want in de werkelijkheid keek hij dwars door alles en iedereen heen.
Nee, maar dan ook echt nee, geschrokken sloot ik me volledig af, bouwde een muur tussen ons in.

Blijk toch iets minder open-minded te zijn dan ik in eerste instantie dacht.

Daar zat hij tegenover ons met het gezicht van Ronald Goedemondt als hij een salamander nadoet, Sabijn weet vast en zeker waar ik het over heb. Snerpend zoog hij lucht naar binnen om zijn lichaam nog enigszins van zuurstof te voorzien. Na een tijdje sperde hij zijn ogen zo wagenwijd open dat zijn oogballen bijna uit zijn kassen rolde, zijn oogleden openhoudend met zijn vingers. Daarna begon hij aan zijn oren te trekken om daarna met een grote zucht en wat heen en weer geschud weer onze kant op te kijken.

Ik keek hem aan. Zijn ogen glimmend, hij was vetrokken.