Flat white

Bruin kolkende rivieren en dampende wouden, of zal zwetend niet beter passen. Het bloed kolkt ook door mijn aderen, de Indiana Jones in mij wordt wakker.

Daar zit ik dan, zippend aan mijn flat white in een veel te hip koffie tentje. Niks Indiana Jones, Bagelientje de koffie snob is opgestaan - genietend van goede koffie met het perfecte schuimpje, weet je wel zo eentje die mooi glimt. Het doet me aan Yogjakarta denken: yogaatje hier, koffietje en smoothietje daar. Kortom ik maak het goed.

Vorige vijf dagen in Nagarkot verbleven bij Pramila die haar eigen homestay en boerderijtje, maar dan ook echt boerderijtje, runt. Vijf gezellige dagen met af en toe een klusje en een likje verf voor haar nieuwe huis.

Als je nou even googled, zie je hoe mooi panorama je in Nagarkot hebt. Voor mij was Nagarkot helaas 'flat and white'. Niks bergen, ben een echte wolken expert geworden. Nu ben je misschien verast, maar na een week Nepal ging ik pas beseffen wat ik eigenlijk miste. Nepal houd veel voor mij verborgen. De hele week had ik alle regen, mist en wolken weg gelachen. Daar kwam echter verandering in, al heb ik wel een fantastisch excuus om nogmaals terug te komen.

Heb dus veel gelachen de eerste dagen. Ik zat dan ook letterlijk en figuurlijk met mijn hoofd in de wolken, want het gaat goed met mij en dan ook verschrikkelijk goed. Had opeens een hike van zes/zeven uur achter de rug naar de top van Shivapuri. Men, I am back in the running!

Zes/zeven uur hiken, het overkwam me gewoon. Toen ik 's morgens de trap af liep kwam de discussie of democratie het beste rechtssysteem is me al tegemoet. Normaliter zou ik vrolijk bijspringen, maar niet met twee Britten en zeker niet vandaag. Het was zo'n dag dat ik maar lekker met mezelf moest zijn.

Na de bus te hebben gepakt naar Budhanilkantha om een tempel te bezoeken zou ik dan ook lekker in mijn eentje terug wandelen. Bij de tempel ben ik echter niet meer geweest. Ik was veel te ver doorgelopen en dat zou nog veel verder worden toen ik een stelletje vermoeide bezwete toeristen tegen kwam. Ze hadden het gehad en die top van Shivapuri kon maar door de grond zakken, anders zouden ze hem toch nooit bereiken. De tocht was al geboekt dus als je zin hebt ga ervoor, werd me gezegd. Dus daar liep ik even later samen met een Australiër en een Nepalese gids het nationale park in.