Eerste dag in Maleisië

Dan sta je ineens in Chinatown in Kuala Lumpur. Afvragend of dit het plan was. Toch super veel lol hebben, maar toch ook in het vliegtuig naar Bali willen zitten. 

Waarschijnlijk hebben vele van jullie het al meegekregen, maar honderde vluchten naar Bali zijn gecancelled door een rokende vulkaan op Java, genaamd Kelud. Nu.nl schreef: De aswolken leggen gebieden tot vijfhonderd kilometer ten noordwesten van de vulkaan onder een flinke laag as. Door de uitbarsting ligt de start- en landingsbaan van het vliegveld van Yogyakarta onder vijf centimeter vulkanisch stof. Aangekomen in Bali is er niks van te merken. Niet eens een grote stofwolk hoog in de lucht. Maar vliegen zou te gevaarlijk zijn. 

Onze vlucht was dus cancelled en we zouden pas de volgende dag kunnen vliegen. Vluchtnummer per vluchtnummer, er waren die dag al drie vluchten van Kuala Lumpur naar Denpasar, werden we naar een hotel gebracht. Al konden we eerst onze ruim bagage ophalen. Samen met Nynke, ander Nederlands meisje die samen met haar zus een paar weken in Bali zou gaan rondtrekken, starten we ons honken spel. Zo voelde het tenminste: verschillende honken die je moest halen, voordat je verder kon. 

Honk 1: restaurant vinden waar we onze vouchers in konden leveren. Honk 2: door de paspoort controle. 'Yes, heb een mooie stempel in mij paspoort. Nu ben ik toch echt in Maleisië geweest.' Honk 3: ruim bagage vinden, die random ergens in de aankomst hal was gedropt en verspreid was over verschillende plaatsen. Honk 4: bus vinden waarmee we naar een onbekend hotel zouden worden gebracht. Honk 5: aankomen in het hotel. 'Maar wanneer zouden we überhaupt weer gaan vliegen?'

Toch moet je er altijd wat leuks van maken, dus inplaats van afwachten in het hostel maakte we ons eigen avond programma. Sanne en Alex, twee andere Nederlanders, wouden graag naar China town en daar zijn Nynke en ik bij gesprongen. Met zijn vieren in een taxi, die gek genoeg super rustig reed, zijn we in drie kwartier naar Kuala Lumpur gereden. Dan ben je verbaast dat je zo ver weg zit van Kuala Lumpur en het vliegveld, hadden dat op de heenweg helemaal niet in de gaten. En we hebben de Twin Towers gespot, oftewel de Eiffeltoren van Kuala Lumpur. 

In China town, met al zijn lampionnetjes, bij zo'n stalletje naast de weg voor een paar euro gegeten. Super lekker!! Oja, wie graag een prachtige neppen Prada tas had willen hebben is nu te laat, want die waren daar in overvloed. 

De volgende dag was wat minder spetterend. Bij terugkomst bij het hotel de vorige avond was er nog geen enkel bericht over het eventueel vliegen van de volgende dag, dus hebben we met zijn vieren afgesproken om de volgende dag om 5 uur 's morgens naar het vliegveld te gaan. Daar is immers meer informatie dan waar we nu zaten. 

Dat werd een lange dag waarin we uiteindelijk om 5 uur 's avonds in het vliegtuig stapte, joepie!! Al was het wachten en het dringen minder leuk. 's Morgens super vroeg werden we als een van de eerste op een lijst gezet, waarmee je met een vlucht (die vandaag aan zou komen) zou kunnen mee reizen, als er uitval was. Die truc heeft niks uitgehaald. Later bleek het wie het eerste bij de bali, niet Bali, stond toen het vliegveld van Bali was vrijgegeven het eerst maalde. Heel naar. 

Nou ja, we zijn in ieder geval de volgende dag in Bali aangekomen, waar ik werd opgepikt door iemand van het hostel. 

De volgende dag reisde ik naar Nusa Lembogan, een klein eiland dichtbij Denpasar, want daar waren Alessandra, Kevin en Senga al. Eerst vijf kilometer naar de boot gelopen en om mijn eerste blikken op Bali te kunnen werpen. Ik was de enige die zich lopend verplaatste. Iedereen gaat met de auto, bemo of met een scooter. Scooters zijn het meest gebruikelijk. Super druk op de weg en lopend op de stoep moest je opletten dat je niet in een water afvoer put stapte. Zo hier en daar mooie tempeltjes en vleugen wierook. 

Daarna met de boot en de scooter naar het hostel. Dat was ook nog even een dingetje het vinden van het hostel. Er werd mij verteld dat mijn hostel aan de andere kant van het eiland was, zo'n tien kilometer verderop. 'Is dit eiland überhaupt tien kilometer breed of lang??' Maar toen wist de scooter meneer niet precies waar het was, dus waren we al een paar keer langs een paar vrienden gereden om te vragen waar we heen moesten. Achterop een scooter met je backpack, is trouwens niet ideaal. Uiteindelijk hebben we na een uur het hostel gevonden en was ik op plaats van bestemming. Ben daar meteen in slaap gevallen.